Noclegi - polskie wybrzeże

Próby Zjednoczenia Pomorza z Polską w X Wieku

27 August 2013r.

PRÓBY ZJEDNOCZENIA POMORZA Z POLSKĄ W X W. W drugiej połowie X w. rozegrała się walka o przyłączenie Pomorza. Porównanie wybitniejszych ośrodków miejskich Pomorza i Wielkopolski dowodzi, że miasta nadmorskie górowały nad lądowymi poziomem wytwórczości rzemieślniczej, zasięgiem stosunków handlowych, znacznie dalej posuniętym procesem społecznego podziału pracy itp. Ale podstawy gospodarcze każdego państwa feudalnego opierały się na rozwoju rolnictwa. Wprawdzie i na Pomorzu rozwój życia miejskiego musiał oddziaływać na rolnictwo i był uzależniony od jego postępów, jednak w sumie biorąc, siły gospodarcze i polityczne Wielkopolski w połowie X w. były znacznie większe niż Pomorza. Pomorze ówczesne nie stanowiło żadnej zwartej całości osadniczej, a tym samym również politycznej. Obok stosunkowo silnie zaawansowanego gospodarczo pasma osadnictwa nadmorskiego istniały pustki i pusz- Walka o zjednoczenie PomOTza 2 Polską w x_x/y w_213 cze głębszego zaplecza, rozciągające się aż po rzekę Noteć. Między Podrzem gdańskim a szczecińsko-wolińskim nie było bezpośredniej więzi. Podczas gdy podstawę społeczną państwa wczesnofeudalnego tworzyli piożnowładcy, władający ówczesnym głównym środkiem produkcji — ziemią, na Pomorzu możni wsiąkali w miasta, w których partykularne interesy gospodarcze brały górę nad potrzebą politycznej organizacji. Władza książęca me miała w nich poparcia. Jednym słowem, brak było warunków społeczno-politycznych dla wytworzenia się zawiązku pomorskiego państwa wczesnofeudalnego, które mogłoby wykorzystać niewątpliwie duzy potencjał gospodarczy do podboju sąsiednich ziem wielkopolskich. Z chwilą powstania zalążka wczesnofeudalnej państwowości w Wielkopolsce stamtąd wyszła inicjatywa podboju Pomorza, dokonanego głównie przy pomocy drużyny, której utrzymanie stanowiło jeden z qłó-3 wnych ciężarów ogólnopaństwowych» Podbój ten odpowiadał również możnowładcom, dla których łupy i jeńcy stanowili walny środek powiększenia majątku. Ogarnął on nie tylko ściśle pomorskie ziemie ale również terytoria Wieleckie, posuwając się w kierunku Ziemi Lubuskiej która została opanowana jeszcze przed r. 965. W dawniejszej historiografii przeważał pogląd, że najpierw zostało podbite Pomorze gdańskie, tędy wzdłuż Wisły wiódł najstarszy szlak handlowy, tutaj osadnictwo wielkopolsko-kujawskie wiązało się bezpośrednio z pomorskim 3. Ostatnio pojawiło się zdanie, że najpierw dokonano podboju Pomorza zachodniego Ze względu na to że na Pomorzu gdańskim już około r. 997 spotykamy dynastię książęcą spokrewnioną z Piastami, najsłuszniej będzie przyjąć, że Pomorzanie nad-wislanscy sami uznali zwierzchnictwo wielkopolskie, natomiast plemiona zachodniopomorskie, które stawiały zacięty opór ekspansji politycznej Piastów zostały siłą wcielone do państwa polskiego. W r. 967 tamtejsze plemię Wolinian licząc na poparcie sąsiedniego związku plemion Wieleckich zaatakowało Mieszka I, lecz przy pomocy czeskiej konnicy zostało pokonane. Klęska ta była początkiem utraty plemienne wolności. W r. 972 do walk o Pomorze usiłowali się wtrącić Niemcy ale spieszący Wolinianom na pomoc margrabia Hodo został sromotnie pokonany pod Cedzyną na południe od Szczecina. W tych latach za pewne dokonał się ostateczny podbój Pomorza zachodniego 5. Walki te miały swój uboczny sens. Umacniały one stanowisko Polski na Pomorzu. Celowi temu miała służyć także misja prasko biskupa Wojciecha. Zamierzona najpierw w kierunku zachodu m do Wieletow, została ostatecznie skierowana do Prus.