Noclegi - polskie wybrzeże

STAROGARD GDAŃSKI — SKARSZEWY

04 July 2013r.

STAROGARD GDAŃSKI — SKARSZEWY. 31 km, droga drugorzędna i lokalna. Wyjazd na pn. zach. Za miastem, po lewej zakład psychiatryczny w Kocborowie. — 6 km Linowiec. — 7 km. Dalej ok. 4 km przez las. —11 km. Z prawej j. Wielkie Borowno, z lewej j. Małe Borowno. — 13 km Skarszewy (ok. 5200 mk.), miasteczko położ. na podłużnym wzniesieniu, którego zach. cypel opływa rz. Wietcisa. 1198 osadzenie zakonu joannitów. Prawa miejskie 1320. Od 1370do 1462 w rękach Krzyżaków. Później należy do wojewody pomorskiego będącego zazwyczaj starostą skarszewskim. Poważne zniszczenia podczas wojen szwedzkich. Mieszkał tu przez pewien czas i praktykował w sądzie J. Wybicki (1747-1822) — pisarz, działacz polityczny i współtwórca Konstytucji 3 maja. Od 1772 do 1920 należały do Prus. Po doprowadzeniu linii kol. 1885 powolny rozwój. W październiku 1939 masowe egzekucje dokonywane przez hitlerowców w pobliskich lasach, na cmentarzu żydowskim i tzw. Dolinie Śmierci pod Więckowymi. Ponowne zniszczenia 1945. Resztki zamku gotyckiego z XIV w., przebud. XVII i XIX w. W pobliżu kościoła ewangelickiego 1879 baszta obronna XIV w. Stąd ku wsch. mury obronne z resztkami baszt. Fragmenty murów obronnych też w pn.-wsch. części miasta. Kościół farny XIV w. przebudowywany. D. ratusz z XIX w. 11 domów z XVIII i XIX w. Wyjazd ze Starogardu Gdańskiego na wsch. Za miastem trasa skręca na pn. wsch. i biegnie 4 km wzdłuż lasów. W pobliżu Państwowe Stado Ogierów. Wczasy w siodle. — 324 km Szpęgawsk w sąsiedztwie malowniczych jezior. W dużym parku krajobrazowym dwór klasycystyczny ok. 1800. Budynek szkoły ok. poł. XIX w. W lesie szpęgawskim hitlerowcy rozstrzelali ok. 7000 osób ze Starogardu Gdańskiego i okolicy. — 326 km Zduny. Na pn. od trasy (za J. Szpęgawskim) długie J. Zduńskie, przy którym wyżynne grodzisko. Nad jeziorem ośrodek wypoczynku świątecznego dla mieszkańców Starogardu i Tczewa. — 804 329 km Swarożyn. Droga skręca na wsch. 336 km Czarlin. Skrzyżowanie z trasą 80. - 340 km. Trasa przecina WSI km Kończewice (trasa 79). Dalej do Malborka (13 km) trasą 79 w odwrotnym kierunku. Odcinek Malbork - Elbląg (33 km) wariant malborski trasy 78 w odwrotnym kierunku. POZNAŃ — KOŁOBRZEG 250 km. Do Obornik droga główna nr 11, dalej drogi drugorzędne. Trasa prowadzi przez środkową i północną część Niziny Wielkopolskiej, następnie przez malownicze i turystycznie atrakcyjne Pojezierza: Wałeckie i Drawskie. Między Czaplinkiem i Połczynem Zdrojem malownicza Dolina Pięciu Jezior, szosa o 100 zakrętach —jedna z najpiękniejszych pod względem krajobrazowym w Polsce. Ostatni odcinek trasy biegnie wzdłuż rz. Parsęty przecinając Pobrzeze Słowińskie. Odcinek Poznań —- Oborniki (29 km) trasa 97. Wyjazd z Obornik (29 km) szosą na pn. zach. w kierunku Wałcza. Po prawej malownicza doi. Wełny. Skraj lasów Puszczy Noteckiej ciągnącej się ponad 100 km pod Santok koło Gorzowa. 36 km. 1 km po prawej w lasach Puszczy Noteckiej masowe mogiły ofiar terroru hitlerowskiego (12 000). 42 km Ludomy. Neogotycki kościół 1868-71 z barokowymi ołtarzami. 4 km na pd. wsch. Dąbrówka Ludomska. Pałac z poł. XIX w. W 1846 zmarł w nim K. Marcinkowski, lekarz, działacz społeczny i patriotyczny. 50 km Połajewo. Barokowy kościół z XVIII w., późnogotycki tryptyk z XV w. 65 km Śmieszkowo. Stylowy gościniec wielkopolski „Śmieszek". Szosa długim zjazdem zniża się w doi. Noteci — do Czarnkowa. 68 km Czarnków (11 600 mk.), m. nad Notecią, na skraju ciekawego regionu turystycznego (wzgórza, lasy) zwanego „Szwajcarią Czarn-kowską". Fabryka płyt pilśniowych i wiórowych, fabryka mebli okrętowych, baterii, mebli, stocznia remontowa, browar. W X w. gród pomorski, do Polski przyłączony w XII w. przez Bolesława Krzywoustego. Od 1192 do 1727 gniazdo rodowe możnego rodu Czarnkowskich. Stąd pochodził kronikarz Janko z Czarnkowa (1325-87). W 1919 walki powstańcze. Na rynku czołg — pomnik żołnierzy AR poległych w walkach o miasto i okolice. Kościół paraf, późnogotycki z XIV w., rozbud. w XVII i XVIII w. Bogate i cenne wyposażenie wnętrza, m.in. rokokowa grupa pasyjna, nagrobki Czarnkowskich, obrazy H. Hahna. Przy ul. Rybaki 28 dworek z XVIII w. W centrum szereg ładnych domów eklektycznych i secesyjnych. W pd.-zach. części miasta na stoku wzgórz park ze skocznią narciarską i torem saneczkowym. 7 km na pd. zach. Goraj Zamek. Neorenesansowy zamek z pocz. XX w. (obecnie Technikum Leśne) w pięknej, malowniczej okolicy na skraju wzgórz doi. Noteci wśród pięknych lasów —jeden z najpiękniejszych fragmentów Wielkopolski. 7 km na pd. przy szosie do Wronek Lubasz, wieś nad J. Dużym (41 ha). Barokowy kościół z XVIII w., stylowe wnętrze, polichromia W. Taran-czewskiego (1937). Duży park krajobrazowy, dwór z XVIII w., przebud. Wieś letniskowa, ośrodek wczasowy, kąpielisko. Piękna okolica. 69—71 km. Szosa przecina płaską i porośniętą łąkami doi. Noteci. 75 km Kuźnica Czarnkowska. Wieś w doi. Rudnicy. Przed wsią las z przestojami wiekowych dębów. Park krajobrazowy i pałac z końca XVIII w. 88 km Trzcianka (14 500 mk.), m. nad rz. Trzcianką zw. Strugą Niekurską. Fabryki: mebli okrętowych, prefabrykatów budowlanych, zakłady naprawcze samochodów. Prawa miejskie 1731, rozwój miasta związany z sukiennictwem. Traktatem wersalskim miasto oderwane od Wielkopolski. Neobaro-kowy kościół z pocz. XX w. Mauzoleum żołnierzy AR poległych w 1945. Przy ul. Żeromskiego Muzeum Regionalne. Nad j. Sarcz (54 ha) ośrodek wczasowy, kąpielisko. W okolicy Trzcianki zalegają wielkie pokłady węgla brunatnego, przewiduje się ich eksploatację w przyszłości. 90 km. Stylowy gościniec wielkopolski „Łapigrosz". Dalej szosa przecina duże kompleksy leśne. 99 km Niekursko. Wieś na skraju wzgórz — Pagórków Różeckich. 107 km Gostomia. Skrzyżowanie z szosą Piła — Gorzów. Kościół z XVIII w. 3 km na zach. Dzikowo. Park z różnorodnym drzewostanem, m.in. dąb o obwodzie 800 cm. 117 km Wałcz, trasa 88. Wyjazd na pn. ul. gen. S. Popławskiego przez dzielnicę przemysłową. 124 km Kłębowiec. Wieś znana od XV w. Ruiny zespołu pałacowego z XVIII w., park z urozmaiconym drzewostanem. 129 km Golce. Wieś nad rz. Dobrzycą. W 1945 miejsce ciężkich walk o przełamanie Wału Pomorskiego. Szachulcowy kościół z XVII w., dwa głazy z tablicami upamiętniającymi walki w 1945. 5 km na wsch. Zdbice nad j. Zdbiczno (273 ha) wśród lasów, przy linii d. umocnień Wału Pomorskiego. We wsi Izba Pamięci z bardzo ciekawą ekspozycją dotyczącą walk w 1945. Przy szosie, koło j. Zdbiczno, wysadzone w powietrze ruiny fortyfikacji oraz tablica pamiątkowa. 3 km na pd. od Zdbic, na przesmyku j. Zdbiczno i Smolne zrekonstruowany (1977) fragment umocnień polowych Wału Pomorskiego. Między pn. krańcem j. Zdbiczno i wsią Zdbice w 1984 utworzono duży skansen sprzętu bojowego 1 Armii WP. Wał Pomorski stanowił jeden z elementów niemieckiego systemu obrony granic III Rzeszy. Zbud. 1934-36, rozbud. 1944. Umocnienia biegły od Słupska przez Biały Bór, Szczecinek, Wałcz, Tuczno, Drezdenko do Gorzowa, gdzie Wał łączył się z Międzyrzeckim Rejonem Umocnionym. Najsilniejsze umocnienia powstały na odcinku Nadarzy -ce — Wałcz i koło Tuczna. Główna pozycja Wału Pomorskiego przełamana została po ciężkich walkach 6II1945 nad J. Dobre, 5 km na pn. od Zdbic, straty zdobywców — 1 Armii WP były ogromne: 16 000 żołnierzy. Miejsca największych walk upamiętnione są dziś granitowymi głazami. Ruiny fortyfikacji najdogodniej można obejrzeć koło Zdbic, w Wałczu i koło Tuczna. 136 km Iłowiec. Wieś całkowicie zniszczona w 1945. Gościniec „Czcibór"; na miejscu d. pałacu, nad Dobrzycą prywatny zajazd „Uroczysko". Głaz z tablicą pamiątkową walk 1945. 153 km Machliny. Wieś nadj. Machliny (40 ha). Szachulcowy kościół z 1682. — 148 km Broczyno, wieś nad jeziorem rynnowym, okolica rolnicza. 155 km Czaplinek (6400 mk.), m. położ. między dwoma jeziorami: rozległym j. Drawsko od zach. i j. Czaplino od wsch. * Centrum Pojezierza Drawskiego. Zakłady przemysłu drzewnego i elektronicznego. Ośrodek turystyki regionu. Osiedle słowiańskie. Od XII w. należy do Wielkopolski. 1288 ks. Przemysław II nadaje je templariuszom. Od Brandenburczyków odzyskał je Kazimierz Wielki 1368; przez ok. 300 lat losy wiążą się z historią zamku drahimskiego. W 1657 Jan Kazimierz traktatem welawsko--bydgoskim oddaje w zastaw Brandenburgii. W XVIII w. znany ośrodek sukienniczy. Do wyzwolenia 1945 przetrwała znaczna grupa ludności rdzennie polskiej. Miasto otoczone podwójnym pierścieniem umocnień, zostało zdobyte 3 m 1945 przez 1 Armię WP. Gotycki kościół na wzniesieniu zw. Kazimierzowskim zbud. na miejscu słowiańskiego grodu, przebud. 1765. Wewnątrz ołtarz baldachimowy XVIII w. Przy kościele drewniana dzwonnica z zabytkowymi dzwonami. Obok resztki murów obronnych. Na cmentarzu kwatera 22 żołnierzy WP. W rynku ratusz z 1845 i kościół św. Krzyża z 1829. Przy ul. Górnej uroczy zaułek. Kąpielisko. * J. Drawsko (1860 ha, głęb. 83 m), na wysokości 128 m (drugie pod względem głębokości w Polsce) należy do największych i najgłębszych jezior Pomorza Zachodniego. Polodowcowy zbiornik wodny, składający się z kilku rynien, z malowniczymi zatokami, o urozmaiconej linii brzegowej dł. 76 km. W pn. części jeziora wyspa zw. Bielawą, na której olbrzymi, czteropienny buk. Szmaragdowy (morski) kolor wody, nie spotykany w innych jeziorach. Z j. Drawsko wypływa rz. Drawa, ważny szlak kajakowy. Nad jeziorem kąpieliska, m.in. Piaseczno (dom wypoczynkowy WPT „Jantaria") i stanica wodna. Skrzyżowanie z trasą 94. Wyjazd z Czaplinka na pn., wzdłuż wsch. brzegu j. Drawsko. — 160 km. Wjeżdżamy na Półwysep Drawski. Na jego krańcu grodzisko. 161 km Stare Drawsko (Drahim), wieś letniskowa, malowniczo położona na ciasnym przesmyku między j. Drawsko od zach. aj. Żerdno od wsch. Jeziora łączy rz. Drawa.