Noclegi - polskie wybrzeże

Trasa Turystyczna Władysławowo, Sulicice.

12 June 2012r.

TRASA 29. Władysławowo — Jastrzębia Góra (10 km) — Karwia (15 km) — Sulicice (21 km) Na całej trasie kursuje PKS. Atrakcyjna trasa, biegnąca niezwykle malowniczą drogą nadmorską przez Kępę Swarzewską. Po drodze słynna latarnia morska w Rozewiu, kąpieliska nadmorskie, rezerwaty przyrody. Wyjazd z Władysławowa na pn. zach. Na zach. krańcu osiedla wznosi się oryginalny nowoczesny kościół, pochodzący z rozbudowy w ostatnich latach przedwojennej kaplicy. Na tym terenie, w kierunku do morza rozbudowywało się w okresie międzywojennym willowe osiedle projektowanego wielkiego uzdrowiska Hallerowo włączonego w okresie okupacji do Wielkiej Wsi, obecnego Władysławowa. 2,5 km Cetniewo. Położony tuż nad morzem, doskonale urządzony Ośrodek Szkoleniowy GKKFiT, w którym organizowane są obozy treningowe. Z początkiem 1962 r. uruchomione zostało w części pomieszczeń ośrodka sanatorium dla 150 chorych na reumatyzm dzieci. Za Cetniewem po lewej stronie drogi trasa mija rolniczo--rybacką wieś Chłapowo. We wsi znajdują się liczne, kryte strzechą chałupy ryglowe z drzewa i gliny. Od zach. krańca wsi biegnie ku morzu ogromny wąwóz, utworzony przez spływające do Bałtyku wody deszczowe. W rejonie tego parowu wydobywano w latach 1859—60 brunatny węgiel, którego cienkie pokłady występowały w klifowym brzegu morskim. 8 km Rozewie (kamienny przylądek). Nazwa występuje od 1359 r. Na najwyższym punkcie przylądka wznosi się Latarnia Morska im. Stefana Żeromskiego. W czasie kilkakrotnego pobytu nad morzem w latach 1920—25 pisarz mieszkał jakiś czas w Orłowie a następnie w Gdyni. W tym czasie odwiedzał również kilka razy Rozewie, dla którego żywił szczególny sentyment. Stało się to podstawą do wysnucia legendy, iż Żeromski mieszkał w jednej z izdebek latarni i tu napisał "Wiatr od morza". W 1950 r., staraniem Woj. Wydziału Kultury w Gdańsku, wmurowano w ścianę latarni tablicę z popiersiem pisarza i odpowiednim napisem, a ostatnio w jednym z pomieszczeń latarni zorganizowano staraniem LPŻ małą ekspozycję poświęconą Żeromskiemu. Latarnia na Przylądku Rozewskim czynna była podobno już w XVI w. Źródłem światła było początkowo płonące w kotle drzewo a następnie oliwa. Urządzenie to znajdowało się tuż przy morzu, na podwyższeniu z drewnianych słupów. Na obecnym miejscu stanęła latarnia w 1731 r. Była ona początkowo znacznie niższa. W XIX w. zastąpiono kocioł lampą naftową i nakryto budowlę dachem, umieszczając światło za dwoma rzędami okien skierowanych na morze. Obecny wygląd i urządzenie latarni pochodzą z 1910 r. Latarnia należy do najsilniejszych w Europie. Jej ognisko świetlne leży ponad 80 m npm., a błyski o sile 4 000 000 świec widoczne są przy dobrej pogodzie z odl. 42 km. Podczas mgły zastępują latarnię świetlną sygnały akustyczne. Od 1920 r. funkcję latarników pełni rodzina Wzorków. Jeden z nich, Leon Wzorek zamordowany został przez Niemców w 1939 r. Obecnie kierownikiem latarni jest jego brat Władysław. Ostatnio otwarto w budynku Muzeum Latarnictwa. Podczas pogodnego dnia, roztacza się z górnej platformy latarni, która udostępniona jest zwiedzającym wspaniały widok na pełne morze, Mierzeję Helską, Kępę Swarzewską i biały pas nadmorskiej plaży. U podnóża latarni, na stromym zboczu znajduje się r e z e rwat, w którym rosną buki, jarzębina szwedzka, rokitnik i inne drzewa, krzewy oraz zioła. U stóp klifowego brzegu zbudowano silną tamę z głazów i betonu, dla zabezpieczenia przylądka przed atakiem fal morskich. Na 9 km trasy, naprzeciw Domu Wypocz. "Górnik" rozpoczyna się ogromny wąwóz, tzw. Lisi Jar, pamiętny lądowaniem tu późną jesienią 1598 r. króla Zygmunta III Wazy, który stąd udał się na wypoczynek do zamku w Krokowej. 10 km Jastrzębia Góra. Założone w okresie międzywojennym i obecnie rozbudowujące się kąpielisko nadmorskie. W ostatnich latach powstają tu liczne domy wczasowe zakładów pracy i związków zawodowych, kolonii młodzieżowych i instytucji. Ze względu na brak restauracji i baru (istnieją tylko małe prywatne lokaliki) nie ma warunków na wyżywienie większej ilości letników czy przybywających tu turystów. Plaża w Jastrzębiej Górze rozciąga się u stóp ok. 30 m wysokiego i stromego brzegu. Specjalny wyciąg umożliwi wyjazd z plaży na wysoczyznę. 15 km Karwia. Letnisko nadmorskie i piękna plaża. Na pd. zach. od Karwi ipo prawej stronie trasy rozciągają się na dużych obszarach mokradła, pośród których w odl. ponad 1 km od morza ciągnie się równolegle do brzegu 3 km długa wieś ulicówka Karwieńskie Błoto. Osadę założył w 1599 r. starosta pucki J. Wejher, oddając podmokłe tereny siedmiu rodzinom holenderskim, za którymi przybyli później dalsi koloniści. We wsi znajduje się kilka starych chałup ryglowych o wysokich, krytych słomą dachach na-czółkowo-dymnikowych. Po lewej stronie trasy leży odosobniony pośród otaczających go mokradeł 26,2 m npm. wysoki cokół wysoczyzny, na którym rozłożyła się mała wioska Ostrowo. Na pd. od tego wzniesienia rozciąga się na przestrzeni ok. 20 km® tzw. Bielawskie Błoto. Na terenie tym znajduje się rezerwat najdalej w Europie na wsch. wysuniętego wrzosowiska typu atlantyckiego. Po ok. 3 km jazdy samochód wspina się na wsch. część Kępy Sławoszyńskiej. 19 km Sławoszyno. Miejsce urodzenia wybitnego działacza kaszubskiego Floriana Ceynowy (1817—81), lekarza, etnografa i językoznawcy. Od 11.VI.1961 r. istnieje tu Wiejski Dom Kultury jego imienia. We wsi dom nr 12, z 1865 r. 21 km Sulicice. Trasa łączy się z trasą 30 prowadzącą z Redy przez Żarnowiec do Wicka koło Łeby. TRASA 30. Reda — Połczyno (12 km) — Krokowa (30 km) — Żarnowiec (36 km) — Żelazno (56 km) — Maszewko (71 km) — Wicko (76 km) — (Słupsk, 124 km) Na odcinku Połczyno — Wicko kursuje PKS. Trasa przez cały czas biegnie przez urozmaicony, pokryty częściowo lasami teren moreny dennej, mijając liczne wsie północnych Kaszub. W kilku miejscowościach interesujące zabytki. Z Redy trasa biegnie w kierunku pn. i po chwili przecina rzekę Redę, wpływającą w tym miejscu na obszar pradoliny, która kilkunastokilometrowym łukiem otacza Kępę Oksywską od pd. zach. i pn. 1 km Ciechocino. Wieś, na terenie której znajdował się we wczesnym średniowieczu gródek obronny. Począwszy od Ciechocina trasa wspina się na wysoczyznę ładną drogą przez las. Za lasem w odl. 1 km w lewo od drogi Rekowo. We wsi w sąsiedztwie resztek parku stoi dworek klasyeystyczny z 1 pol. XIX w. 7 km Sławutówko. Wieś położona nad rzeką Gizepką. Na prawym brzegu rzeki, na tzw. Górze Zamkowej miał się znajdować •gródek obronny. 12 km Połczyno. Stara, owalnicowa wieś wymieniona w 1378 roku. Koło wsi wzorowe PGR, zajmujące się uprawą roślin nasiennych i szkółkarstwem. We wsi dworek, częściowo ryglowy, z ok. poł. XIX w. Domy nr 43, 47 i 58 z 1 poł. XIX w. W Połczynie skrzyżowanie dróg, na wsch. biegnie droga do Pucka (4 km), na zach. przez Puszczę Darzlubską do Wejherowa (20 km). Trasa prowadzi w kierunku pn.-zach. 15 km Zdrada. Wieś wymieniona w 1778 r. Urodził się tu, w chałupie nr 5 znany działacz kaszubski i bojownik o przyłączenie Pomorza Gdańskiego do Polski Antoni Abraham (1869— 1923). Dom ryglowy nr 12 z ok. 1850. Młyn wodny z 1889 r., drzwi z okuciami z XVIII w. W odl. 3 km na pd. zach. położona wśród lasów wieś Mecho-wo. 19 km Werblinia. We wsi przy drodze kapliczka z ok. pol. XIX w. z ludowymi figurkami świątków. W odl. 1,5 km za Werblinią odgałęzia się w prawo droga do PGR Starzyński Dwór (opis patrz trasa XVII, str. 265). 21 km Starzyno. Wieś kaszubska, sklep, ośr. zdr., roln. wytw. spółdz. "Plon", cegielnia, p-ta. Starzyno leży w centrum tzw. Kępy Starzyńskiej, pociętej wąwozami. Wieś wymieniona w 1220 r. Stanowiła ona własność cystersów oliwskich, którzy otrzymali ją od księcia pomorskiego Świętopełka w zamian za odebrany im Puck przeznaczony na siedzibę kasztelana. W miejscu pierwotnego, zapewne drewnianego kościoła z XIII wieku wzniesiono z fundacji opata oliwskiego Aleksandra Kę-sowskiego w 1649 r. nowy kościół w stylu barokowym. W jego wnętrzu znajduje się wyposażenie barokowe, głównie z XVII i XVIII w., ambona klasycystyczna. Na tęczy malowidło ścienne "Sąd Ostateczny" XVII w. Na obszarze Kępy Starzyńskiej, koło miejscowości Mechowo i Poł-chowo występują w piaskowcu dyluwialnym jedyne groty na terenie Polskiego Niżu. Pd. część Kępy Starzyńskiej pokryta jest Puszczą Darzlubską. Na części pn., ujętej od wsch. i od zach. dolinami niewielkich strug i dochodzącej do rozległych Bielawskich Błot rozsiadło się szereg wiosek, m. in. wieś i PGR Parszkowo, gdzie znajduje się dwór murowany z ok. poł. XIX w. 24 km Klanino. Trasa przecina w poprzek dolinę skanalizowanej strugi Czarna Woda. 26 km Sulicice. Wieś i PGR. Na pn. odgałęzia się droga do Karwi. 30 km Krokowa. Wieś i PGR, sklep, ambulatorium, radiowęzeł, piekarnia, zakł. mech.-naprawczy, p-ta. Wieś położona na wsch. skraju tzw. Kępy Żarnowieckiej, przy zbiegu dróg prowadzących na pd. do Wejherowa, na zach. do Lęborka i Łeby i na wsch. do Pucka oraz Gdyni przez Redę. Dochodzi tu linia kolejowa z Pucka oraz zbiegają się 2 linie PKS. Jedna z najstarszych wsi ną Pomorzu Gdańskim. Pierwsza wiadomość z 1288 r. Przez długi czas była siedzibą magnackiej rodziny Krokowskich. Jeden z Krokowskich Rajnold gościł w 1598 r. na swym zamku króla Zygmunta III Wazę. Zamek Krokowskich wielokrotnie przebudowywano i rozbudowywano. Z pocz. XVII w. uzyskał silne fortyfikacje systemu Vauban. W przebudowanym w 1870 r. wnętrzu zachowała się barokowa klatka schodowa z XVIII w., piecz XVII wieku i renesansowa szafka z końca XVI w. W parku liczne stare drzewa, m. in. "Aleja Filozofów". Tu umiejscowił Stefan Żeromski akcję opowiadania o Ottonie v. Arffberg z "Wiatru od morza". Na dziedzińcu PGR dom nr 16 zapewne jeszcze z XVIII w. Neogotycki kościół z ,1850 r. Za Krokową trasa mija wioskę Goszczyno. W odl. ok. 1 km na pn. od trasy Odargowo. Ok. 1 km na pn. wsch. od wsi, w lesie znajduje się ogromny głaz o obw. 20, dług. 7, wys. 3,5 m. Ludność miejscowa zwie go "Diabelskim" lub "Pogańskim Kamieniem". Pięć zagłębień na jego powierzchni ma być wg kaszubskiej legendy śladem czarcich pazurów. Historyczna wzmianka o kamieniu znajduje się w dokumencie Mszczuja II z 1277 r. przyznającym Odargowo klasztorowi w Żarnowcu. Kamień nazywał się wówczas "Stojący".